Ο ήλιος έχει μόλις ανατείλει πάνω από τα καταπράσινα βουνά με την οργιώδη τροπική βλάστηση. Η πρωινή υγρασία δίνει τη θέση της στην αποπνικτική ζέστη και στη στυφή μυρωδιά από τις καμινάδες των μικροσκοπικών καλυβών. Οι βαθιές λακκούβες στον λασπωμένο χωματόδρομο κάνουν το αυτοκίνητο της UNICEF να χοροπηδά καθώς κινείται προς το Κέντρο Υγείας του χωριού Γιαπλέ, κρυμμένο στη ζούγκλα ανάμεσα σε φυτείες κακάο και καφέ, στο βόρειο τμήμα της Ακτής Ελεφαντοστού. Ενα τετράγωνο τσιμεντένιο κτίσμα με τσίγκινη σκεπή και μια αυλή καλυμμένη με ξερά φοινικόκλαδα είναι το «νοσοκομείο» που λειτουργεί υπό την αιγίδα της UNICEF. Ενα σύνολο 15.000 ανθρώπων _ οι μισοί από τους οποίους ζουν με μόλις ένα δολάριο την ημέρα _ αποτελούν τους ασθενείς που το έχουν ανάγκη για την καθημερινή επιβίωση.
Εκατοντάδες γυναίκες με πολύχρωμα φουλάρια και πλουμιστά φουστάνια περιμένουν να εμβολιαστούν συζητώντας ζωηρά, κρατώντας μωρά με κοτσιδάκια, ισορροπώντας δίσκους με καπνιστές ρέγκες και άλλες λιχουδιές στα κεφάλια τους. Γύρω τους ξυπόλυτα παιδιά, πλησιάζουν διστακτικά τους «παράξενους» λευκούς ανθρώπους που για πρώτη φορά εμφανίζονται στα μέρη τους, προσπαθούν να τους αγγίξουν με σκανδαλιάρικο βλέμμα και φεύγουν τρέχοντας με δυνατά γέλια. Λίγο πιο πέρα μια ομάδα γυναικών τραγουδάει και χορεύει στον ρυθμό ενός πρωτότυπου σκοπού: «Θηλάστε τα μωρά σας, θηλάστε τα μωρά σας»«το εμβόλιο κατά του τετάνου δεν προκαλεί στειρότητα» _ αργότερα μαθαίναμε ότι αυτή η δοξασία είναι η βασική αιτία για την οποία 59.000 βρέφη πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Αφρική από μια ασθένεια που στον δυτικό κόσμο έχει εξαλειφθεί. Με έναν μαγικό τρόπο, παρά την ολοφάνερη ένδεια, τη σκόνη και την υγρασία, το εν λόγω Κέντρο Υγείας κατορθώνει να θυμίζει… ζωντανό ιμπρεσιονιστικό πίνακα. είναι το τραγούδι που εφηύραν για να προωθήσουν τον θηλασμό σε μια χώρα όπου μόνο το 10% των γυναικών θηλάζει, με αποτέλεσμα χιλιάδες μωρά να πεθαίνουν πριν από την ηλικία των έξι μηνών από δυσεντερία εξαιτίας του μολυσμένου νερού. Ο μελωδικός σκοπός αναμειγνύεται με τα «συνθήματα» μιας άλλης γυναίκας που φωνάζει ρυθμικά και με ζήλο ότι
Και όμως, πίσω από τα αγέρωχα βλέμματα, τα παιδικά γέλια και τα τραγούδια κρύβεται μια δεκαετία πόνου, θανάτου και δυστυχίας. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου το 2002, η Ακτή Ελεφαντοστού, μία από τις πλουσιότερες χώρες της Αφρικής, με αναπτυσσόμενη οικονομία, επάρκεια εμβολίων και οργανωμένο σύστημα υγείας, μετατράπηκε σε απέραντο πεδίο μάχης. Το βόρειο τμήμα δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα καθώς βρέθηκε υπό την κυριαρχία των ανταρτών, των λεγόμενων «Νέων Δυνάμεων», αποτελούμενων κυρίως από μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, προερχόμενους από τις γειτονικές χώρες (Μπουρκίνα Φάσο, Γκινέα, Μάλι) που διεκδικούσαν υπηκοότητα και ισονομία. «Τα πάντα κατέρρευσαν, τρόφιμα και φάρμακα “εξαφανίστηκαν”, γιατροί και δάσκαλοι έφυγαν, δημόσιες υποδομές καταστράφηκαν, ακόμη και οι αντλίες νερού έπαψαν να λειτουργούν χωρίς κανείς να μπορεί να τις επισκευάσει, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να πεθαίνουν από δυσεντερία, τη στιγμή που το κόστος επισκευής δεν ξεπερνούσε σε κόστος τις μερικές δεκάδες ευρώ» εξηγεί ο δρ Σιρίλ Ζιάο, υπεύθυνος του γραφείου της UNICEF στο Μαν, την πλουσιότερη σε φυσικούς πόρους επαρχία της χώρας, η οποία ωστόσο έχει τους… φτωχότερους κατοίκους.
«Στοκ άουτ» σε εμβόλια
Με το σύνολο των κυβερνητικών πόρων να κατευθύνεται στις αδιέξοδες εχθροπραξίες, ελάχιστα χρήματα απέμεναν για την Υγεία. «Ως το 2005, μέσα σε μόλις τρία χρόνια Εμφυλίου, εξαντλήθηκε το σύνολο των αποθεμάτων εμβολίων.Η πολιομυελίτιδα, η χολέρα, ο κίτρινος πυρετός και ο τέτανος θέριζαν τον πληθυσμό» σχολιάζει ο κ. Φρεντερίκ Κοντιό, υπεύθυνος για την εκστρατεία εμβολιασμού της UNICEF στη χώρα. Λίγο αργότερα, το 2007, πριν από την υπογραφή ανακωχής μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών, η ανθρωπιστική κρίση κορυφώθηκε: τέσσερα στα πέντε βρέφη στις αγροτικές περιοχές πέθαιναν από δυσεντερία και άλλες ασθένειες προτού συμπληρώσουν έξι μήνες ζωής!
Προσπαθώντας να συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια για εκστρατείες εμβολιασμών, η UNICEF έχει προχωρήσει σε στρατηγικές συνεργασίες με επιχειρήσεις και φορείς, ενώ την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποί της «οργώνουν» την αφρικανική ύπαιθρο για επαφές με φυλάρχους και σαμάνους, προκειμένου να τους πείσουν για την… αναγκαιότητα των εμβολίων! «Οι φύλαρχοι λειτουργούν όπως τα... “μίντια” στον δυτικό κόσμο. Με τις δοξασίες και τις φήμες που διαδίδουν εναντίον των εμβολίων διασπείρουν τον φόβο. Και αντιστρόφως, αν δεχθούν να συνεργαστούν η βοήθειά τους είναι ανεκτίμητη» αναφέρει ο κ. Λουί Βινιόλ, εκπρόσωπος επικοινωνίας της UNICEF στη χώρα.
«Δεν αρκεί η αγορά των εμβολίων, απαιτείται και η καταπολέμηση της άγνοιας για να σωθούν ζωές. Ακριβώς γι' αυτό η δουλειά των ανθρώπων της UNICEF εκδηλώνεται σε πολλαπλά και αλληλένδετα επίπεδα» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Ελευθερία Αρβανιτάκη, η οποία πρόσφατα επισκέφθηκε την Ακτή Ελεφαντοστού με την ιδιότητά της ως Πρέσβειρας της ελληνικής εκστρατείας «1 Πακέτο = 1 σωτήριο εμβόλιο κατά του νεογνικού τετάνου». Η καμπάνια της Pampers, σε συνεργασία με τη UNICEF, ξεκίνησε το 2007 και έχει ήδη δωρίσει 300 εκατ. εμβόλια από όλη την Ευρώπη _ ενώ 11 εκατομμύρια προέρχονται από τη χώρα μας. Χάρη στην εν λόγω εκστρατεία, η Ακτή Ελεφαντοστού έχει σχεδόν εξαλείψει την ασθένεια του τετάνου και αναμένει την επίσημη «επικύρωση» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μέσα στο 2011. «Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά, όμως έχουμε πολλή δουλειά ακόμη, διότι στόχος είναι να εξαλειφθεί η ασθένεια στο σύνολο των 42 χωρών όπου συνεχίζει να θερίζει ζωές» προσθέτει η κυρία Αρβανιτάκη.
Η δεκαετία της καταστροφής
1999 : Ο μουσουλμάνος Αλασάν Ουαταρά, μετανάστης δεύτερης γενιάς με καταγωγή από την Μπουργκίνα Φάσο, επιθυμεί να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές. Οι υποστηρικτές του τότε προέδρου Ενρί Κονάν Μπεντί ζητούν να αποκλειστεί, γιατί δεν έχει την υπηκοότητα. Ακολουθεί στρατιωτικό πραξικόπημα και ο Ρομπέρ Γκουέι καταλαμβάνει την εξουσία
2000 : Στις προεδρικές εκλογές ο Γκουέι απαγορεύει τη συμμετοχή του Ουαταρά και αυτοανακηρύσσεται πρόεδρος. Σύντομα τον διαδέχεται ο Λορέν Γκμπάγκμπο.
2000-2002 : Χρόνια βίας και τρομοκρατίας. Στο ένα στρατόπεδο οι υποστηρικτές του Ουαταρά, μουσουλμάνοι μετανάστες από γειτονικές χώρες της Δυτικής Αφρικής. Στο άλλο οι ακόλουθοι του προέδρου Γκμπάκμπο, χριστιανοί από την πρωτεύουσα και τις νότιες επαρχίες.
Σεπτέμβριος 2002 : Στρατιωτικό πραξικόπημα των ανταρτών που απαρτίζονται κυρίως από τους μουσουλμάνους του Βορρά και αυτοαποκαλούνται «Νέες Δυνάμεις» καταλαμβάνουν το βόρειο και δυτικό τμήμα της χώρας.
2002-2007: Εχθροπραξίες και οδομαχίες ανάμεσα σε κυβερνητικούς και «Νέες Δυνάμεις». Αποτέλεσμα: 3.000 άνθρωποι δολοφονούνται και περισσότεροι από 750.000 οδηγούνται στην προσφυγιά.
2007 : Υπογράφεται συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σε κυβέρνηση και «Νέες Δυνάμεις». Ο ηγέτης των ανταρτών Γκιγιόμ Σορό ανακηρύσσεται πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού και η «πράσινη γραμμή» θεσπίζεται ως σύνορο ανάμεσα σε βόρειο και νότιο τμήμα.
31 Οκτωβρίου 2010: Προγραμματισμένη ημερομηνία (έπειτα από αρκετές αναβολές) για τις πρώτες προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν από μεικτή επιτροπή κυβέρνησης και «Νέων Δυνάμεων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου